فرازی از وصیت نامه شهید:

ای جوانان ای کسانی که امام شما را در گهواره یار خواند اکنون زمان آن رسیده که به یاری شتابید و لبیک گویان پرچم اسلام را تا برافراشته شدن حکومت مهدی ( عج ) بلند نگه دارید…ای امت قهرمان و دلیر ایران تا زنده اید در صحنه باشید تا جان در بدن دارید انقلاب را حمایت کنید و امام را تنها مگذارید و در همه حال دست از او برندارید برای وجود مبار کش دعا کنید اگر لحظه ای سایه بلند مرتبه اش از ما دور افتد و از این نعمت بزرگ روح بخش دور بیفتیم گمراه می شویم .

خاطره ای از زبان پدر :

در دشت عباس با هم بودیم یک شب نان خشک و خردی بود که پر از شن شده بود می خواستم دور بریزم که حسین آن را دید و از دستم گرفت و گفت پدر آیا هیچ می دانی این نان را چه کسی برای ما فرستاده و چطور با چه سختی ها به دست ما رسیده است پس باید ما هم از آن بدرستی استفاده کنیم . او در آنجا در مدت خیلی کوتاه قرآن را چند بار ختم کرده بود او علاقه زیادی به قرآن خواندن داشت و مرتب در اوقات بی کاری قرآن می خواند . او در آخرین نامه ای که به خانواده نوشته است مطلبی اینچنین نوشته است آخرتی را که بواسطه شهیدانتان آباد کرده اید با آتش جهنم پر ننمائید و قدردان همدیگر باشید که دنیا فانی است. چون خود در طفولیت مادرش را از دست داده بود خیلی خیلی با برادران و خواهرانش که کوچک بودند به مهربانی و صمیمیت خاصی رفتار می کرد و هر وقت به خانه می آمد با آنها بازی می کرد و یکبار وقتی آمد و ما اطلاع نداشتیم که زخمی شده با بچه ها بازی می کرد که یکدفعه دیدیم چهره اش فرق کرد و در آن موقع متوجه شدیم که از بازو مجروح است و بچه ها ناخودآگاه به آن زخم خورده اند و اگر چنین اتفاقی نمی افتاد به هیچ وجه ما را از مجروحیت خودش مطلع نمی کرد . یکی ازخواهرانش می گفت هروقت به خانه می آمدمرا روی زانویش می نشاند واز حضرت زهرا برایم صحبت می کرد ومرا سفارش می کرد که خوب رفتار کن و نمازت راخوب بخوان و انشاءالله حجابت را خوب رعایت کن .

خانواده شهید:

پدر شهیدان مرحوم حاج لطفعلی اکبری و مادر شهید حسین اکبری مرحومه جهان سلطان اکبری و مادر شهید نورمحمد اکبری مرحومه حاجیه ماه بس اکبری بودند. دارای ۸ دختر و  ۵ پسر بودند.

مرحوم حاج لطفعلی کشاورزی و دامداری می کرد. فردی مؤمن و بسیجی ، مردم دوست و مهمان نواز بود. از کودکی یتیم داری کرد، هم از خواهران و برادران خودش و هم فرزندان برادر و خواهرش و هم فرزندان خودش.

بسیار صله رحم می کرد. همه اعضای خانواده را به سحرخیزی و نماز اول وقت توصیه میکرد. او بسیار مهربان و دست و دلباز و خانواده دوست بود.

مادر شهید حسین ، مرحومه جهان سلطان اکبری بانویی عفیف و مهربان بود. بسیار با ایمان و مقید و مظلوم بود. در همه کارهایش حتی دوشیدن شیر از گوسفندان وضو می گرفت. او زنی خانه دار و بسیار صبور بود.

مرحومه حاجیه ماه بس اکبری بعد از فوت مرحومه جهان سلطان ، از فرزندان او با عشق و مهربانی نگهداری کرد و در حق شهید حسین و خواهرانش مادری کرد.

او بانویی صبور و مهربان بود . علاوه بر خانه داری و بچه داری و مهمان داری ، در کشاورزی و دامداری هم کمک می‌کرد. بسیار خوش اخلاق ، مهمان نواز و خوش رفتار بود. بعد از فوت پدر شهیدان با صبوری زندگی کرد و مانند حضرت فاطمه سلام الله علیها غریبانه به خاک سپرده شد.